Een van de grootste uitdagingen van onderzoekers en labmedewerkers die met proefdieren werken is de emotionele tol die het eist als je werkt met levende dieren. Dit fenomeen wordt vaak compassiemoeheid genoemd.
Wat is compassiemoeheid?
Compassiemoeheid kenmerkt zich door emotionele en fysieke uitputting resulterend uit langdurige blootstelling aan emotioneel uitdagende situaties, vooral in het onderzoeksveld waarbij proefdieren worden gebruikt. Volgende de website Dare2care hebben “laboratoriummedewerkers een hoger risico om compassiemoeheid te ontwikkelen doordat zij dagelijks proefdieren verzorgen. […] Symptomen van compassiemoeheid verschillen van depressie, angst, cynisme en fysieke problemen tot isolatie, afwezigheid, hopeloosheid, drugs- of alcoholverslaving, en zelfs zelfmoord”.
Hoe en waarom ontstaat compassiemoeheid?
Voordat studenten de overgang maken naar de professionele wereld zijn ze afgeschermd van bepaalde aspecten van het dierenonderzoek in het lab door veiligheidsnormen en regelgeving. Waar vaak niet over gesproken wordt is de emotionele tol die het eist op mensen die in dit soort onderzoek werken. Hoewel compassievermoeidheid een grote uitdaging is voor veel onderzoekers en medewerkers, wordt het vaak over het hoofd gezien en niet besproken. Na de start van een experiment kunnen de diepe gedachten over het welzijn van de dieren, de emotionele band die de medewerker met ze krijgt, en de noodzaak om ze op te offeren aan het eind van het experiment een ingrijpend gevolg hebben op het welzijn van de medewerker.
Wat is er al gedaan en kan dit worden verbeterd?
Hoewel er een ernstige behoefte is om meer te doen, is er al wat vooruitgang geboekt. In 2016 heeft J. Preson van Hooser, een onderzoeker aan de Universiteit van Washington (UW), een programma genaamd Dare 2 Care opgezet. Dit project promoot verschillende initiatieven die mensen helpen om compassiemoeheid te herkennen en er iets aan te doen. Sindsdien hebben meerdere organisaties zich bij de universiteit gevoegd om meer bekendheid over compassievermoeidheid te verspreiden, en zijn meer universiteiten met vergelijkbare initiatieven gekomen. Zo heeft het Texas Biomedical Research Institute in 2017 een programma over compassiemoeheid gestart met daarin workshops over het onderwerp en herdenkingsevenementen voor de dieren. De universiteit van Michigan is een vergelijkbaar programma begonnen in 2018 met bewustzijns- en onderwijsbijeenkomsten.
Als jij een onderzoeker bent die met dieren werkt op het Donders Instituut en je de behoefte voelt om te praten over de uitdagingen van het werk, dan is er een peercaoching groep over dit onderwerp. Neem voor meer informatie contact op met: peercoaching@donders.ru.nl .
Auteur: Francesca Abela
Buddy: Siddharth Chaturvedi
Redactie: Elena Markantonakis
Vertaling: Judith Scholing
Redactie vertaling: Lucas Geelen
Beeld van Aleksandr Gusev via Unsplash