Cognitie

Is het terugveren na tegenslag en stress een vaardigheid die je leert? Of is het juist een intrinsieke eigenschap waarvan sommigen van ons het geluk hebben die te bezitten?

Je ziet wat je ziet toch? Nou, zo simpel ligt het niet. Zo blijkt dat

Sinds mei hebben de protesten rond de “Black lives matter” beweging ons gedwongen in de spiegel te kijken en onszelf deze vraag te stellen. Resulterende discussies tussen vrienden, in het nieuws en op sociale media hebben ons laten zien dat we racisme niet langer kunnen negeren of stilzwijgend in stand houden. Dit onderzoeken van jezelf en onze samenleving voelt ongemakkelijk en vereist een open geest en eerlijke zelfreflectie.

Intelligentie is een van de meest onderzochte aspecten van de menselijke cognitie. Het lijkt er echter op dat het IQ – het intelligentiequotiënt – geen goede maat voor intelligentie is. Sterker nog, de manier waarop IQ wordt bepaald en gebruikt werkt racisme in de hand, ook in de wetenschap.

Tijdens quarantaine is er een duidelijk gebrek aan lonende stimuli en een ernstig gevoel van gebrek aan controle over wat er gebeurt. Wat kunnen we doen om de beloningscentra van onze hersenen te activeren en een minimaal gevoel van controle terug te krijgen?

Na weken van strikte maatregelen wordt door experts bepaald hoe we uit de lockdown kunnen komen zonder te veel risico voor onze samenleving. Simpelweg de manier waarop risico’s worden beschreven kan echter de keuze voor een strategie al bepalen.

Naast alarmerende sterftecijfers, een krimpende wereldeconomie en een hernieuwde waardering voor grondig handen wassen, heeft de COVID-19 pandemie de mensheid blootgesteld aan een andere besmetting: vasthouden aan overtuigingen ondanks overweldigend bewijs voor het tegendeel. Waarom houden mensen vast aan valse overtuigingen?

Dansen is kunst. Dat klopt, maar dansen is daarnaast een fysieke en mentale activiteit, die al je lichaamsdelen gelijktijdig stimuleert. Als ik je zou vertellen dat elk uur 2 minuten dansen gezonder is dan een af en toe een marathon rennen, zou je me dan geloven?

De hele dag voorspellen we wat we denken te zien. Maar soms zijn groepen neuronen in ons brein het niet eens en beginnen ze met elkaar te strijden. Dit is hoe plaatjes soms vrij verwarrend kunnen zijn.

“We zijn, als soort, verslaafd aan verhalen. Zelfs als het lichaam gaat slapen blijft de geest de hele nacht op, zichzelf verhaaltjes vertellend.” – Jonathan Gottschall, The Storytelling Animal: How stories Make us Human.