This post is also available in Engels.
Het is gezond voor kinderen om gehecht te zijn aan hun ouders. De Bowlby Attachment Theory vertelt ons dat ze zonder deze hechting later problemen zullen hebben met hechting aan andere mensen.
Afbeelding van Morguefile (CC0 1.0).
Het is moeilijk om over onszelf na te denken zonder in acht te nemen hoe we ons verhouden tot anderen. Wij, mensen, zijn sociaal van aard en hoe we zijn wordt sterk beïnvloed door hoe we interacteren met onze gemeenschap. Deze eigenschap is de basis van de hechtingstheorie, ontwikkeld door Sir John Bowlby. Deze theorie stelt dat dit sociale gedrag komt door de natuurlijke neiging van mensen om je te verbinden met of te hechten aan mensen om wie je geeft; degenen van wie jehoudt, die je bewondert of waar je vrienden mee bent. En deze zoektocht naar hechting begint, volgens Bowlby’s hechtingstheorie, met de manier waarop je je verhoudt tot je ouders. Er is geen twijfel dat ouders de hoofdrol spelen in het leven van een kind. Ouders zouden deze rol moeten omarmen en erom moeten geven. Helaas kunnen ouder-kind relaties fout lopen, wat invloed heeft op de toekomst van het kind.
Slechte ouder-kind relaties en hoe deze hechting beïnvloeden
Er is een grijs gebied wanneer het gaat om goed of slecht ouderschap. Er zijn echter extreme gevallen die geclassificeerd worden als slechte ouder-kind relaties, zoals verwaarlozing of misbruik. Dit zijn duidelijke gevallen waarin kinderen zich verlaten voelen en ze niet kunnen vertrouwen op hun eigen ouders. Bowlby’s hechtingstheorie zegt dat kinderen die in deze omstandigheden opgroeien later serieuze problemen zullen hebben met (of zelfs niet in staat zijn tot) hechting. Hechtingsproblemen kunnen ontstaan in de kindertijd of adolescentie en wanneer ze er eenmaal zijn kunnen ze gedurende het hele leven blijven. Zoals John Bowlby zegt, de theorie is geldig “van de wieg tot het graf”. Het is waar dat we meer onafhankelijk worden als volwassenen maar diep van binnen zijn we nog steeds kinderen die naar affectie en zorg van anderen om ons heen zoeken. Dit betekent dat mensen met hechtingsproblemen moeilijkheden zullen hebben met een gezond sociaal level, en in extreme gevallen, chronisch angstig of depressief kunnen worden.
Afbeelding van Morguefile (CC0 1.0).
Hechtingsproblemen kunnen zich uiten in extreme gevallen. En nee, dat betekent niet dat je een slechte ouder bent.
Symptomen van depressie of angst die gerelateerd zijn aan hechtingsproblemen kunnen zich bij kinderen ook manifesteren door minder extreme maar nog altijd gecompliceerde situaties. Plotselinge veranderen in een routine die een kind niet begrijpt kan voldoende zijn om deze reactie teweeg te brengen. Een goed voorbeeld is de komst van een broertje of zusje. Deze situatie verandert de dynamiek van de huishouding wat resulteert in minder aandacht voor het eerste kind dan voorheen. Als het kind niet kan begrijpen waarom het plots (logischerwijs) minder aandacht krijgt, kan het slecht reageren. Het is een duidelijke situatie waarin de omstandigheden kunnen leiden tot hechtingsproblemen en de ouders moeten hier niet van beschuldigd worden. Ouders zouden moeten proberen te achterhalen of hun kind niet goed reageert op zo’n soort situatie of een andere verandering in routine en dit rapporteren aan hun kinderarts.
Dezeblog is geschreven door João, bewerkt door Marisha en Monica, en vertaald door Jill en Rowena
