This post is also available in Engels.
Huilen is een van de meest authentieke manifestaties van mens zijn. We huilen in verschillende situaties, wanneer we verdrietig zijn, gelukkig, of emotioneel. Maar waarom doen we het?
Afbeelding verkregen van Morguefile (CC0 1.0).
Vraag je je nog steeds af waarom je huilde toen je ‘The Notebook’ keek? Het is oké, geef het maar toe. Zoveel andere mensen deden het ook. Of was je die ene vriend die zich afvroeg wat er aan de hand was met al die huilebalken? Nou, je kunt veel interessante dingen leren over huilen die je mening erover kunnen laten veranderen. Het blijkt dat huilen met tranen iets typisch menselijks is. En hier zijn goede redenen voor.
Huil om te overleven, maar met mate
Veel onderzoekers proberen de oorsprong van het huilen te begrijpen door naar baby’s te kijken. In de eerste weken na de geboorte barsten baby’s uit in pure vocale huilbuien wanneer ze in nood zijn of hun ouders kwijt zijn. Baby’s van andere zoogdieren en vogels doen dit ook, en het lijkt erg voordelig te zijn voor hun overlevingskansen. Vocaal huilen helpt om verzorgers bewust te maken van de behoeftes en de locatie van hun kwetsbare kinderen. Dit krachtige signaal komt echter met een keerzijde: het kost veel energie, het kan de aandacht trekken van roofdieren en het kan zo irritant zijn dat het de ouders gek kan maken wat kan leiden tot het verlaten of beschadigen van het kind. Deze problemen zijn met name prominent bij mensen wanneer baby’s voor een langere tijd machteloos en afhankelijk blijven. Onderzoekers denken dat dit de reden kan zijn waarom we langzaam zijn geëvolueerd naar het meer prettige, stille wenen.
Afbeelding verkregen van Pixabay (CC0 1.0).
Waarom huilen we met tranen?
De simpelste theorie lijkt te zijn dat tranen geëvolueerd zijn als bijproduct van vocaal huilen. Sterke samentrekkingen van de oogspieren, wat gebeurt bij vocaal huilen in mensen, kan kracht produceren op de traanklieren wat tot tranen kan leiden. Omdat we gemaakt zijn om op andere gezichten te focussen werden tranen een krachtig visueel signaal van nood. Ze floreerden in evolutie omdat ze zo handig zijn: geen irritant geluid is nodig en het is duidelijker dan slechts een verdrietig gezicht. Ideaal voor peuters die al wel in staat zijn verzorgers te benaderen maar nog steeds een hoop verzorging nodig hebben.
Maar waarom huilen we nog steeds als volwassene?
De succesvolste theorie suggereert dat dit afstamt van de ultra sociale aard van mensen. Huilen bleef voordelig omdat onze menselijke voorouders in kleine coöperatieve groepen leefden. Huilen met tranen resulteerde in hulp en steun vanuit de groep en stopte geweld van buiten de groep. Hoewel huilers hun kwetsbaarheid en onderdanigheid blootstelden, lieten ze anderen ook zien dat ze betrouwbaar waren en niet vijandig, waarmee ze empathie en samenwerking faciliteerden. Het kon zelfs hun leven redden, gezien dat in de middeleeuwen de mogelijkheid om te huilen met tranen als bewijs werd gezien dat je een echt mens was en niet een heks of een weerwolf.
Afbeelding verkregen van Morguefile (CC0 1.0).
En vandaag de dag speelt huilen nog immer een grote rol. Als volwassene huilen we minder door fysieke pijn en meer door het mentale lijden van anderen. Zelfs positieve situaties kunnen ons laten huilen, bijvoorbeeld wanneer we goede daden zien of wanneer we tedere emoties ervaren. ‘In vervoering raken’ is een teken van empathie voor anderen en vertelt de huiler waar hij of zij om zou moeten geven, positief en negatief. Voor anderen kan het een signaal zijn dat ze huiler om dezelfde dingen geeft in het leven, wat goed is voor binding.
Dus, als je huilde bij de tranentrekker ‘The Notebook’, schaam je niet. Het betekent dat je empathisch, eerlijk en prosociaal bent. Als je zojuist je ogen rolde naar de ‘huilenbalken’, moet je je realiseren dat je vriend kwetsbaar is en open staat om met je te binden. Dus biedt hem/haar een tissue aan en zie het als een teken van vriendschap.
Afbeelding verkregen van Pixabay (CC0 1.0).
Geschreven door gastblogger Sophie, aangepast door João en Marisha, vertaald door Felix en Rowena.