This post is also available in Engels.
Nieuwe technologie maakt het mogelijk
Doorgaans heeft het magnetisch veld van een MR-scanner een sterkte van 3 of 7 tesla (T). De sterkste die momenteel bestaat is 11.7T en staat in Parijs. De magneten in deze scanners hebben vloeibaar helium nodig als koelmiddel om ‘supergeleidend’ te zijn en een hoge magnetische veldsterkte te bereiken. Er is nu een nieuwe technologie die gebruik maakt van andere materialen dan helium (namelijk supergeleiders op hoge temperatuur), waarbij er ook geen koeling tot extreem lage temperaturen meer nodig is. Hierdoor wordt het mogelijk om nog een nog sterker magnetisch veld te bereiken. David vertelde me dat deze technologie oorspronkelijk is ontwikkeld voor een heel ander doel, namelijk het maken van MR-scanners voor plekken waar geen helium beschikbaar is, zoals de Neonatale Intensive Care Unit (NICU). Dankzij deze ontwikkeling kon het bedrijf dat de magneet maakt, Neoscan Solutions, nog sterkere magneten ontwikkelen.
De nieuwe scanner
Met dit sterkere magnetisch veld kunnen we beelden maken met een hogere gevoeligheid en meer details. De scanner zelf zal ook kleiner zijn in vergelijking met de sterkste scanners van vandaag, omdat er voor de nieuwe technologie minder materialen nodig zijn en er geen vloeibaar helium meer nodig is voor de koeling. Omdat de scanner zo compact is, is de omvang het magnetische veld om de scanner heen ook kleiner. Hierdoor is ook de metalen afscherming rond de kamer waar de MRI nu doorgaans in staat niet meer nodig. Het zou dus kunnen dat de scanner er uiteindelijk daadwerkelijk zo uit komt te zien als in het architectenconcept (zie afbeelding).
Uitdagingen
Het plan is om de magneet binnen drie jaar geplaatst en stabiel te hebben en binnen vijf jaar een werkende scanner te hebben. Ik was benieuwd wat David verwacht dat de grootste uitdaging zal zijn bij dit project. Volgens hem is dat het plaatsen en stabiel te krijgen van de magneet. Hij legt uit dat er “enorme krachten in de magneet werken” en dat alle onderdelen fysiek stabiel moeten zijn. Als onderdelen beginnen te bewegen door de kracht van het magnetisch veld, al is het maar een heel klein beetje, zal die beweging warmte genereren. Deze opwarming kan ervoor zorgen dat het magnetische veld uitvalt. David denkt echter dat – doordat de scanner uit minder materialen bestaat en geen vloeibaar helium nodig heeft – het proces het veld weer aan te krijgen relatief eenvoudig zal zijn en korter zal duren.
Zodra het systeem stabiel is, zal de focus liggen op het optimaliseren van het type scans dat we tegenwoordig vaak gebruiken: anatomische scans, hoge snelheid functionele MRI, en spectroscopie, maar dan met hogere precisie en een focus op het verkrijgen van zeer hoge kwaliteit data. Ook de mogelijkheden daarbuiten zijn talrijk en interessant voor zowel fundamenteel als klinisch onderzoek.
Aan het einde van ons gesprek benadrukte David dat het een groot “teken van vertrouwen in het Donders” is dat we dit hier mogen bouwen, maar dat het zeker een gezamenlijke inspanning is en belangrijk voor de hele Nederlandse MR-gemeenschap. Op termijn zal dit initiatief hopelijk leiden tot de ontwikkeling van meer van deze scanners.
Als je meer wil lezen over dit project, de scanner, en het nut voor de wetenschap, bekijk dan dit artikel.
Auteur: Viola Hollestein
Buddy: Ping Chen
Redactie: Helena Olraun
Vertaling: Marlijn ter Bekke
Redactie vertaling: Judith Scholing, Felix Klaassen
Beeld: Artistieke impressie van Croonen Architecten
