This post is also available in Engels.
Volwassenen begrijpen context
Volwassenen zijn getraind in het inschatten van situaties door de voor- en nadelen van verschillende scenario’s te vergelijken. Dit doen we door regels die je eerder hebt geleerd te generaliseren naar nieuwe vergelijkbare situaties. Op deze manier zijn we in staat incomplete zintuigelijke informatie in te vullen en een volledigere representatie van de buitenwereld te creëren. Dit voorspellende proces speelt een belangrijke rol in leerprocessen en zorgt ervoor dat we ons gedrag aan kunnen passen aan nieuwe situaties. Zo kan ik tijdens het lezen van een tekst al inschatten en voorspellen wat er gaat komen op basis van de voorgaande klanken, woorden en uitdrukkingen, waardoor ik veel efficiënter kan lezen. Je kan je echter afvragen: hoe compenseren jonge kinderen voor hun gebrek aan ervaring?
Kinderen leren van herhaling
Een strategie om optimaal te leren lezen is hetzelfde verhaal meerdere keren aan te bieden. Door de context constant te houden wordt het leren van de taal versterkt, nog voordat de taal wordt vergeleken met en gegeneraliseerd naar een nieuwe context met nieuwe informatie. In Brighton (VK) werden kinderen van drie jaar een week lang drie keer per dag blootgesteld aan dezelfde woorden, ofwel in hetzelfde boek, ofwel in verschillende boeken. De resultaten waren duidelijk: kinderen waren veel beter in het onthouden van woorden en uitdrukkingen wanneer ze hetzelfde verhaal lazen dan wanneer ze over verschillende situaties lazen. Wanneer ze ouder worden, ontwikkelen kinderen meer flexibiliteit, zodat ze niet meer elke keer door dezelfde herhalingen hoeven te gaan.
Zeven jaar oud: de overgang
Een onderzoeksgroep in Indiana (VS) vond dat er fundamentele verschillen zijn in hoe kinderen vóór en ná hun 7e levensjaar lessen leren uit een verhaal. Waar kinderen van 7 en 8 jaar hun ervaringen generaliseerden van bekende naar nieuwe vergelijkbare verhalen, moesten jongere kinderen hetzelfde verhaal meerdere keren bekijken om iets te leren. Hoe meer herhalingen, hoe meer ‘bewijs’ ze hadden om iets te leren en een beslissing te maken. Deze experimentele benadering van leren verklaart veel gedrag dat voorkomt in de eerste levensjaren.
Flexibele, aanpasbare geest
Het blijkt uit de manier hoe ze dezelfde dingen vragen, constant herhalen wat ze horen, opnieuw dingen verplaatsen en op de grond gooien: kinderen vallen vaak in herhaling. Dit kan misschien frustrerend zijn of reden lijken tot zorgen. Maar dit is een normaal onderdeel van het opbouwen van ervaringen. Zelfs in de baarmoeder laten baby’s al ‘voorkeuren’ zien door middel van verhoogde gevoeligheid voor bekende sensaties: bekende geluiden, smaken, geuren, etc. Deze voorkeuren ontwikkelen zich door zodra de baby in de buitenwereld terecht komt; het begint met een voorkeur voor het gezicht van de moeder en ontwikkelt zich door naar een voorkeur voor gezichten in het algemeen. Hoewel nieuwe dingen soms inherent eng kunnen zijn (dit heet neofobie), leiden meer nieuwe ervaringen in de jonge levensjaren tot meer flexibiliteit wanneer je ouder bent. Het is daarom cruciaal voor onze ontwikkeling om zo vroeg mogelijk met zo veel mogelijk diversiteit in aanraking te komen.
Afbeelding van Gabriel Sollmann via unsplash
Auteur: Kim Beneyton
Buddy: Francesca Alba
Redactie: Helena Olraun
Vertaling: Felix Klaassen
Redactie vertaling: Wessel Hieselaar
