This post is also available in Engels.
Het is rond etenstijd. Je voelt je buik al borrelen, maar je moet nog naar huis. Opeens erger je je aan iedereen die voor je voeten loopt op straat, en waarom zitten die mensen in de trein zo hard te praten?
Herkenbaar? Je bent niet de enige. Dit fenomeen komt zelfs zo vaak voor dat er een woord voor is bedacht: hangry, een samenvoeging van hungry en angry. Maar kan honger echt invloed hebben op je humeur, en zo ja, op welke manier dan?
Kort lontje door een lage bloedsuikerspiegel
Het begint allemaal bij de bloedsuikerspiegel. Glucose is een brandstof voor het lichaam, waarvan maar liefst 25% wordt gebruikt als brandstof voor de hersenen. Als je weinig eet daalt je bloedsuikerspiegel en ontvangt je brein dus minder energie. Niet zo gek dus dat honger invloed heeft op het functioneren van je brein.
En inderdaad, dit blijkt ook uit een opvallend Amerikaans onderzoek: de bloedsuikerspiegel van koppels werd voortdurend gemeten voor 21 dagen, en ze werden gevraagd spelden in een voodoopop te prikken als ze boos of geïrriteerd waren door hun partner. Wat bleek? Deelnemers die een lagere bloedsuikerspiegel hadden, stopten significant meer spelden in hun voodoopop dan deelnemers die daar minder last van hadden. Het hebben van een lagere bloedsuikerspiegel leidde dus tot meer agressie en irritatie.
Minder zelfcontrole en een overlevingsmechanisme
Er zijn waarschijnlijk verschillende verklaringen voor dit effect. Ten eerste kost zelfcontrole van emoties en impulsen veel energie. Wanneer je bloedsuikerspiegel te laag is en je brein daardoor minder energie ontvangt, dan gaat dit ten koste van het regulerend vermogen van je brein en schiet je sneller uit je slof.
Ten tweede activeert een lage bloedsuikerspiegel de aanmaak van adrenaline en cortisol. Deze hormonen worden ook aangemaakt in stressvolle situaties, en activeren een overlevingsmechanisme van het lichaam: Het zorgt ervoor dat je als de wiedeweerga opzoek gaat naar voedsel. Door deze hormonen krijg je echter ook een opgejaagd gevoel, waardoor je een kort lontje kunt krijgen.
Als laatste zijn er aanwijzingen vanuit muizenstudies dat stofjes die het hongergevoel activeren in je brein (Neuropeptide-Y en AGRP) er ook voor zorgen dat je een onprettig of agressief gevoel ervaart. Neuropeptide-Y zorgt bijvoorbeeld voor activatie van de amygdala, een hersengebied dat emoties reguleert. Het negatieve gevoel dat hierbij ontstaat werkt mogelijk als een soort ‘straf’ om je te motiveren sneller op zoek te gaan naar voedsel.
Neuropeptide-Y is overigens ook de reden waarom niet iedereen altijd even hangry wordt. Sommige mensen hebben namelijk genetisch aanleg om meer Neuropeptide-Y aan te maken dan anderen, waardoor ze waarschijnlijk ook sneller hangry worden.
Hangry zijn is dus het gevolg van een overlevingsmechanisme dat ervoor zorgt dat je geen honger lijdt. Evolutionair gezien natuurlijk erg handig, maar in deze moderne wereld met een overvloed aan voedsel is het vooral vervelend. Op dit moment wordt er daarom onderzoek gedaan naar manieren om dit gevoel te verminderen, want het zou bijvoorbeeld het afvallen bij mensen met overgewicht makkelijker kunnen maken. Helaas is er tot die tijd nog weinig aan te doen, en moet je het doen met de mueslireep in je tas als je de hangry-gevoelens weer eens op voelt komen borrelen.
Credits
Auteur: Judith Scholing
Buddy: Felix Klaassen
Redactie: Wessel Hieselaar
Vertaling: Jill Naaijen
Redactie vertaling: Ellen Lommerse
Beeld van Thought Catalog via Unsplash
