This post is also available in Engels.
Hebzuchtige bankiers hebben vaak de schuld gekregen van de financiële crisis. Is dit terecht? Twee onderzoeken tonen aan dat individuele hebzuchtige beleggers niet anders handelen dan niet-hebzuchtige beleggers en dat groepen hebzuchtige beleggers juist rationeler handelen.
Twijfelachtige praktijken van hebzuchtige bankiers worden vaak genoemd als een van de belangrijkste oorzaken van de wereldwijde financiële crisis van 2008. De krantenkoppen stonden vol met verhalen over individuele hebzucht en hebzucht in het bedrijfsleven. Terwijl de economie in een diepe recessie zonk, werden hebzuchtige bankiers de zondebok die verantwoordelijk was voor de financiële achteruitgang. Het grote publiek was woedend en verenigde zich in de Occupy-protestbeweging. De boodschap was duidelijk: hebzuchtige bankiers namen te veel onnodige risico’s en gedroegen zich roekeloos met het geld van hun klanten om voor zichzelf meer winst te maken. Maar is dit een terechte beschuldiging?
Wat is hebzucht?
Hebzucht is het verlangen naar meer – meer geld, consumptiegoederen of niet-materiële bezittingen, zoals status of seks. Onderzoek heeft aangetoond dat hebzuchtige mensen de neiging hebben om meer extravagante en impulsieve aankopen te doen. Bovendien zijn ze meer bereid om steekpenningen te accepteren en onethisch gedrag te vertonen. Interessant is dat hebzuchtige mensen vaker een baan hebben in de ??financiële sector. Dit maakt het aannemelijk dat hebzucht een negatieve invloed heeft op de besluitvorming van bankiers.
De rol van individuele hebzucht in handelsgedrag
Om deze beschuldiging te onderzoeken, werden economiestudenten uitgenodigd in een onderzoekslab om deel te nemen aan een interactief spel waarin ze aandelen verhandelden en daarmee geld konden verdienen. Deelnemers vulden eerst een vragenlijst in om hun mate van hebzucht te meten. Onderzoekers waren geïnteresseerd in het koop-, verkoop- en prijsbepalingsgedrag van de deelnemers. In tegenstelling tot de verwachtingen, handelden hebzuchtige beleggers niet fundamenteel anders dan niet-hebzuchtige beleggers.
Een cultuur van hebzucht: groepen hebzuchtige bankiers
In het echte leven worden hebzuchtige bankiers waarschijnlijk omringd door andere hebzuchtige bankiers. Daarom werden in een tweede onderzoek de deelnemers in hetzelfde aandelenspel gegroepeerd op basis van hun hebzuchtscore (zonder dat ze zich daarvan bewust waren). Dit resulteerde in twee soorten aandelenmarkten, hebzuchtige markten en niet-hebzuchtige markten, en de onderzoekers vergeleken het handelsgedrag op deze verschillende markten. Interessant en onverwacht was dat markten met hebzuchtige handelarenkleinere en minder ernstige financiële bubbels lieten zien dan markten met minder hebzuchtige handelaren. Een financiële bubbel ontstaat wanneer (aandelen) prijzen ver boven hun werkelijke waarde blijven stijgen, vaak gevolgd door een prijscrash. Het lijkt er dus op dat groepen hebzuchtige beleggers rationeler handelen dan groepen niet-hebzuchtige beleggers.
Moeten we de “hebzuchtige” bankiers de schuld geven?
Deze studies onderzoeken natuurlijk een vereenvoudigde versie van de aandelenmarkt die om verschillende redenen anders is dan de echte beurs. Toch zijn deze twee onderzoeken een eerste poging om de rol van hebzucht in de financiële crisis van 2008 te begrijpen. De resultaten lijken erop te wijzen dat we misschien te snel de hebzucht van bankiers de schuld gaven. Dus misschien, zoals ook gesuggereerd wordt in de beroemde film Wall Street uit 1987, is hebzucht goed (althans, tot op zekere hoogte).
Credits
Auteur: Karlijn Hoyer
Buddy: Julija Vaitonyte
Editor: Rebecca Calcott
Vertaler: Karlijn Hoyer
Editor vertaling: Wessel Hieselaar
Afbeelding door Tumisu via Pixabay
