This post is also available in Engels.
We kennen allemaal het veelvoorkomende “less is more”. Blijkbaar moeten we er allemaal aan herinnerd worden dat het soms beter kan zijn iets te schrappen in plaats van toe te voegen. Maar is dit ook echt zo?
Schrappen vs toevoegen
In een recente studie voerden wetenschappers een reeks onderzoeken uit om erachter te komen of mensen geneigd zijn veranderingen aan te brengen door dingen toe te voegen in plaats van te schrappen.
Proefpersonen kregen op hun computerscherm een raster te zien met een gekleurd vakjespatroon. De opdracht was om het weergegeven patroon symmetrisch te maken door vakjes weg te halen of toe te voegen. Hoewel het even makkelijk was om vakjes toe te voegen versus te verwijderen, koos de overgrote meerderheid (80%!) ervoor om vakjes toe te voegen.
Hetzelfde gold wanneer proefpersonen blokstructuren van Lego, maar ook essays en planningen moesten aanpassen. Alleen wanneer er duidelijke aanwijzingen waren dat schrappen beter was dan toevoegen (bijv. door schrappen te belonen) hadden mensen minder de neiging dingen toe te voegen.
Bovendien lijken mensen dit ook in alledaagse situaties te doen: De onderzoekers vonden dat verse universiteitspresidenten in slechts 11% van de gevallen schrappende versus toevoegende veranderingen voorstelden in hun nieuwe plannen.
Wordt schrappen over het hoofd gezien?
Hoe komt dit? Denken we dat toevoegen beter is, of zien we de optie om te schrappen over het hoofd?
Om hierachter te komen lieten de onderzoekers een nieuwe groep proefpersonen een aangepaste versie van het rasterspel doen. Proefpersonen moesten nu in zo min mogelijk kliks het raster zowel horizontaal als verticaal symmetrisch maken. De rasters waren verder zo ontwikkeld dat het objectief beter was om vakjes te verwijderen dan toe te voegen (zie afbeelding).
Daarnaast kreeg een deel van de proefpersonen voor vier verschillende patronen (a-d) de kans om tot een oplossing te komen (zonder feedback), terwijl het andere deel enkel het laatste patroon te zien kreeg (d).
Hieruit bleek inderdaad dat de groep die eerst de drie andere rasters te zien kreeg, bij het laatste raster vaker koos om vakjes te verwijderen dan de groep die hetzelfde raster te zien kreeg zonder voorgangers. Als mensen toevoegen an sich beter zouden vinden dan schrappen zou er geen verschil moeten zijn. Mensen lijken schrappen in eerste instantie dus over het hoofd te zien en te moeten leren dat het de betere optie kan zijn. Oftewel, schrappen moet – en kun – je leren.
Schrappen moet je leren
Mensen hebben dus inderdaad de neiging om dingen toe te voegen in plaats van te schrappen. We hebben expliciete aanwijzingen, beloningen of een leertraject nodig om ons te realiseren dat het schrappen van elementen de beste optie kan zijn.
Het kan daarom dus geen kwaad om mensen er regelmatig op te blijven wijzen: Less is more!
Credits
Auteur: Felix Klaassen
Buddy: Jeroen Uleman
Redactie: Floortje Bouwkamp
Vertaler: Jill Naaijen
Redactie vertaling: Marisha Manahova
Uitgelichte afbeelding verkegen van Pixabay via Pexels
Zijn er voorbeelden van het toevoeg- en schrapsyndroom bij de rechterlijke macht, advocatuur, wetgevende macht?