This post is also available in Engels.
Gevangenen zouden moeten reflecteren op hun fouten uit het verleden en hoe ze betere burgers kunnen worden. Maar dit kan bemoeilijkt worden wanneer men mentale problemen ontwikkelt in de gevangenis.
Opsluiting.
Afbeelding met dank aan Pxhere (CC0 1.0).
Slechte mensen gaan naar de gevangenis. Dat is hoe het werkt.
Iemand na het overtreden van de wet straffen door middel van tijdelijke opsluiting wordt overal ter wereld gedaan. Wanneer dit gebeurt wordt er verwacht dat de overtreder reflecteert op de gemaakte fout(en) en dat ze zich voorbereiden om weer in de maatschappij te passen. Dit is natuurlijk een erg rooskleurige beschrijving van de werkelijkheid.
Werken gevangenissen eigenlijk wel?
Studies over gevangenschap laten zien dat er veel fouten in dit systeem zitten. Gevangenen houden is duur en zou het alleen waard moeten zijn wanneer de maatschappij ervan profiteert. Dit is waarom een aantal jaar geleden in Nederland het Europees initiatief The Prison Project gestart is, en zij hebben een aantal interessante observaties gedaan.
In totaal hebben onderzoekers van het Prison Project meer dan 1,900 gevangenen geïnterviewd, vanaf het moment direct na het arrest en doorlopend zodra ze hun leven weer hervatten. Dit onderzoek laat zien dat gevangenen met een straf van 6 maanden of langer het erg moeilijk vinden om terug de maatschappij in te gaan. Hoe langer men in de gevangenis zit hoe moeilijker deze re-integratie wordt. Dit zou een van de redenen kunnen zijn waarom veel langdurig gevangenen opnieuw de wet overtreden. Dit resulteert dan wederom in een gevangenisstraf. Het blijkt moeilijk te zijn deze vicieuze cirkel te doorbreken. Het Prison Project suggereert dat het wellicht te maken heeft de gedachtegang die je ontwikkelt in de gevangenis.
Gevoelens en mentale gezondheid in de gevangenis
Als je de wet als eerlijk ervaart respecteer je haar ook meer. Dit is wat het Prison Project laat zien onder gevangenen. Als men het gevoel had goed behandeld te worden in de gevangenis was de kans minder groot dat men opnieuw regels zou overtreden. Daarnaast was de mentale gezondheid ernstig aangedaan onder gevangenen: depressieve en angst-problematiek komt 3 tot 5 keer zoveel voor dan normaal in de eerste 3 weken van gevangenschap. Hoewel sommigen tekenen van verbetering vertonen na 3 maanden is de gevangenisomgeving niet bevorderlijk voor het herstel.
Uiteindelijk kunnen deze mentale gezondheidsproblemen een groot obstakel vormen voor de terugkeer naar de maatschappij, terwijl de maatschappij juist baat heeft bij een succesvolle re-integratie in plaats van een terugval naar criminaliteit. Dit herinnert me aan iemand die ik ontmoette toen ik Peckham, Londen, bezocht. Tijdens een interessant gesprek vertelde hij me dat hij in de gevangenis gezeten had. Dit was een turning point voor hem; hij realiseerde zich dat hij veel beter kon. Hij besloot zich aan te sluiten bij een organisatie die een toekomst biedt aan mensen die in het verleden ernstige fouten gemaakt hebben. Hij vond de inspiratie om zijn passie voor muziek voort te zetten en dit online aan de wereld te laten zien. Hij had de mogelijkheid om zijn weg te vinden en iets te maken van zijn tweede kans, een kans die iedereen zou moeten krijgen.
Geschreven door João Guimarães, bewerkt door Annelies van Nuland en vertaald door Jill Naaijen
