This post is also available in Engels.
Velen van ons denken waarschijnlijk niet vaak aan onze tastzin. Twee vragenlijsten hebben echter recentelijk laten zien dat er een relatie is tussen aanraking en welzijn en dat we zelfs vóór de pandemie al een tekort aan aanrakingen ervaarden.
Aanraking is vitaal
Voor velen van ons draait onze wereld om ons zicht. Maar eigenlijk is tast, en niet zicht, vanaf dag één het venster naar de wereld. Een foetus ervaart tast al in de baarmoeder nog voor het andere zintuigen ervaart. Later in het leven, dankzij tast, komen we “in aanraking” (woordspeling niet expres) met onze fysieke omgeving. Tast speelt een grote rol bij onze sociale relaties omdat het ons in staat stelt emoties te uiten en ons met anderen te verbinden. Recentelijk heeft COVID-19 ons laten zien hoe cruciaal onze tastzin is voor ons welzijn.
Relaties tussen een tekort aan aanraking en de ernst van COVID-19-gerelateerde maatregelen
Een recente enquête onderzocht hoe COVID-19-gerelateerde maatregelen de aanrakingsfrequentie en de perceptie van aanrakingsplezier beïnvloedden. De deelnemers – grotendeels wonende in Nederland – beoordeelden de mate waarin ze een tekort aan aanraking ervaarden en beantwoordden vragen over hun werk- en leefomstandigheden en over de COVID-19-gerelateerde regels die ze moesten volgen. De enquête vroeg deelnemers ook om video’s te bekijken over een arm die gestreeld werd en te beoordelen hoe plezierig deze geobserveerde aanraking was. Twee verschillende soorten aanraking werden manieren getoond, liefdevol en niet-liefdevol, met het verschil dat de niet-liefdevolle aanraking sneller was dan de liefdevolle.
De resultaten lieten zien dat deelnemers een tekort aan aanraking ervaarden en dat zowel de liefdevolle als niet-liefdevolle aanraking als plezierig werd gezien. En, niet geheel verrassend: de ernst en de duur van de covid-19 maatregelen waren gerelateerd aan een hogere mate van een tekort aan aanraking. Het is ook intrigerend dat zelfs de deelnemers met huisgenoten met wie zij een goede relatie onderhielden aangaven een tekort aan aanraking te ervaren. Dit zou kunnen betekenen dat er verschillende vormen van aanraking zijn, die contextafhankelijk zijn: professioneel, vriendschappelijk en intiem. Hoewel de mogelijkheden tot intieme aanraking niet drastisch verminderd zijn, zijn de andere twee dat duidelijk wel. De enquête vroeg echter niet naar de frequentie van de verschillende vormen van aanraking. Een ander punt waar dit onderzoek geen duiding over kon geven, is of mensen al dan niet minder aanrakingen ervaarden dan vóór de pandemie. De onderzoekers beschikten niet over de gegevens van de pre-pandemie en konden de twee niet met elkaar te vergelijken.
Een gebrek aan mogelijkheden tot aanraking vóór COVID-19
Een grote wereldwijde enquête, grotendeels afgenomen voordat de pandemie-maatregelen ingingen (januari-maart 2020), laat zien dat mensen meer behoefte aan aanraking hadden al in pre-pandemische tijden. Zo’n 40% van de deelnemers gaf aan dat de samenleving hen niet genoeg kansen op aanraking bood. De enige regio waarin voldoende mogelijkheid ervaren werd was in Zuid-Amerika. De enquête vond ook een relatie tussen recentelijk aangeraakt zijn en hogere scores van welzijn en verminderde eenzaamheid.
Deze fascinerende honger naar aanraking verdient duidelijk meer onderzoek omdat we tot op de dag van vandaag slechts kunnen raden naar de redenen. We zullen hopelijk op een bepaald moment van COVID-19 verlost zijn, maar het verlangen naar aanraking zal niet weggaan….
Credits
Originele taal: Engels
Auteur: Julija Vaitonyte
Buddy: Christina Isakoglou
Editor: Marisha Manahova
Vertaler: Jill Naaijen
Editor vertaling: Wessel Hieselaar
Afbeelding door Luisella Planeta Leoni via Pixabay
