This post is also available in Engels.
De digitale mens is in opkomst
Er is iets boeiends aan het kijken naar echte mensen – een gevoel dat niet wordt opgeroepen wanneer je naar digitale mensen kijkt. De duizenden mensen die eind mei naar een arena in Oost-Londen stroomden voor het eerste concert van ABBAtars, zijn het hier echter wellicht niet mee eens. ABBAtars zijn de digitale weergaven van echte ABBA-leden (een Zweedse popgroep, actief in 1972 – 1982) gemaakt met behulp van ultramoderne computergraphics en motion capture. Hoewel het gebruik van digitale mensen – gedefinieerd als belichaamde levensechte karakters die sociaal met mensen kunnen omgaan – in verschillende gebieden kan worden toegepast (bijvoorbeeld in het onderwijs, de gezondheidszorg en de dienstensector), maakt de entertainmentindustrie (waaronder films en games) momenteel het meeste gebruik van deze technologie. Dit komt waarschijnlijk omdat, in vergelijking met entertainment, domeinen zoals onderwijs en gezondheidszorg naast een menselijk uiterlijk ook een hoger niveau van taalkundige en sociale vaardigheden vereisen om digitale mensen in te kunnen zetten.
Uiterlijk: van 2D plaatje naar 3D model
Digitale mensen zijn gemodelleerd naar echte mensen. Eerst worden meerdere afbeeldingen van het gezicht en/of lichaam van een echte persoon vanuit verschillende hoeken gemaakt. De afbeeldingen worden vervolgens aan elkaar genaaid om een ??3D-model te creëren. Vervolgens wordt textuur in het model verwerkt die kleur en detail aan het model toevoegt. Textuur wordt uit een 2D-plaatje gehaald en toegepast op een 3D-model. In het geval van de ABBAtars werden de digitale bandleden gemaakt met behulp van de fusie van 3D-modellering en archiefmateriaal.
Beweging
Om die 3D-modellen vervolgens te animeren werden opnames van live optredens gebruikt. In de praktijk betekent dit dat de persoon wiens beweging moet worden vastgelegd is uitgerust met een motion capture-pak (mocap) waarmee de beweging van het lichaam kan worden gevolgd. Gezichtsbewegingen worden gedetecteerd door meerdere stippen op het gezicht van de persoon te markeren. De echte ABBA band speelde elk nummer gekleed in de mocap-pakken voor vele camera’s waardoor digitale artiesten elke beweging en manier van doen van de bandleden konden vastleggen. Bovendien werd later een motion capture van een groep jonge acteurs versmolten met de bewegingen van de ABBA-bandleden om jeugdig bewegende digitale mensen te creëren.
Spraak
De nummers die tijdens concerten in Londen moesten worden uitgevoerd waren verzonnen uit eerdere opnames van ABBA, terwijl vooraf opgenomen berichten werden gebruikt om het publiek aan te spreken. Vooraf opgenomen spraak is geschikt voor situaties die niet veel interactie vereisen zoals dat tijdens gesprekken in het echte leven wel het geval is. Concerten lenen zich hier goed voor, maar als het om digitale mensen in het algemeen gaat, is hun vermogen om coherente gesprekken te voeren echter nog steeds vrij beperkt. Wellicht vervalt deze beperking in de toekomst, maar het verklaart op dit moment waarom digitale mensen niet breder worden toegepast buiten de entertainmentindustrie.
De afgelopen twee jaar heeft er in belangrijke mate toe bijgedragen dat de scheidslijn tussen echt en digitaal is vervaagd. Hoe ver deze vervaging gaat valt nog te bezien. De technologie van digitale mensen moet nog een aantal beperkingen zien te overwinnen (zoals het kunnen voeren van een natuurlijk gesprek), maar een uiteindelijke overgang naar een meer algemene inzet van digitale mensen, dus niet alleen als artiesten, maar ook als leraren, verpleegkundigen en verkoopassistenten, is waarschijnlijk.
Credits
Auteur: Julija Vaitonyte
Buddy: Kim Beneyton
Redactie: Christienne Gonzales Damatac
Vertaler: Floortje Bauwkamp
Redactie vertaling: Felix Klaassen
Afbeelding: abbavoyage