Voor 7,50 euro een paar spelletjes op een gokautomaat: zomaar ineens miljonair! Op 23 maart van dit jaar won een geluksvogel 3 miljoen euro in Holland Casino. De één zou op slag verslaafd zijn, een ander loopt lachend weg met de winst. Hoe kan dat?
Foto gemaakt door Wout (CC BY-NC-SA 2.0 licentie)
Tijdens m’n zoektocht naar gokverslaafden voor m’n onderzoek leerde ik al gauw dat niet iedere casinobezoeker in aanmerking komt. De meeste mensen lijken zich prima te vermaken. Ze gaan na X euro’s verspeeld te hebben en een drankje gewoon weer naar huis. Maar er zijn er ook die er van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat blijven zitten. Met een beetje pech moeten ze de ochtend erna zelfs terug naar dezelfde automaat omdat die gisteren niet uitbetaald heeft. Steeds langer, steeds meer.
Gokverslaafd. Voor je het weet, is je maandloon op. En dat van je vrouw. Als je die baan en vrouw niet al verloren had tenminste. Allerlei soorten narigheid maken gokverslaafden mee. Naar schatting worstelen 40 000 mensen in ons land ermee. Nog eens 76 000 hebben een verhoogd risico. Maar wat is er nu zo bijzonder aan deze mensen?
Allerlei factoren kunnen bijdragen aan gokverslaving. Neem een nare jeugd. Of een paar keer de jackpot op de fruitautomaat bij de snackbar om de hoek. Ook over een gokkende vader of andere familieleden heb ik de gokkers wel gehoord. Op biologisch niveau is dopamine hoofdverdachte, net als bij andere verslavingen. Dopamine is een stofje in de hersenen dat vrij komt tijdens beloning. Het lijkt erop dat het dopaminesysteem in gokkers wat anders werkt dan in niet-gokkers.
In ons onderzoek testen we welke rol dopamine nu eigenlijk speelt in gokverslaving. Daarvoor verstoorden we het dopaminesysteem van gokkers en niet-gokkers voor een paar uurtjes. Dat deden we met behulp van een pilletje dat de werking van dopamine tijdelijk remt. In die tijd lieten we deelnemers wat gokgerelateerde spelletjes doen op de computer, zowel in de MRI scanner als daarbuiten.
We zijn druk bezig met het bekijken van de resultaten, maar een kleine sneak-preview bevestigt wat we al dachten. Gokkers vertonen ander gedrag dan niet-gokkers als je eventjes hun dopaminesysteem verstoort. Dat wijst erop dat het dopaminesysteem in gokkers inderdaad anders werkt dan in niet-gokkers. Hoe dat precies samenhangt met gokgedrag zijn we nog aan het onderzoeken. Ook zijn we nog even zoet met de MRI scans die we verzameld hebben. Daaruit hopen we af te leiden wat dopamine doet met hersenactiviteit tijdens een spelletje op de gokautomaat.
Kortom, wordt vervolgd!
Meer informatie
Nieuwsbericht op nos.nl
Feiten en cijfers over gokverslaving
Dit blog is geschreven door Lieneke.