This post is also available in Engels.
We onderschatten vaak hoe lang een klus zal duren. Hoe komt dat? Kunnen we deze ‘planning fallacy’ vermijden en taken op tijd afmaken?
De laatste keer dat mijn begeleider me vroeg wanneer ik mijn projectrapport zou afronden, zei ik vol vertrouwen: ‘twee weken’. Sindsdien zijn twee maanden voorbij gevlogen, en ben ik nog steeds twee weken verwijderd van een voltooid rapport. Althans, dat denk ik…
Het idee dat mensen slecht kunnen plannen is inmiddels zo’n vijftig jaar oud. Er is veel onderzoek gedaan naar de vraag waarom we onrealistische planningen maken, en hoe deze ‘planning fallacy‘ (planningsdenkfout) ontstaat. Verklaringen verschillen van ‘mensen zijn graag optimistisch over de toekomst’ (de zogenaamde optimismebias, waarbij we vertragingen die buiten onze controle liggen lijken te vergeten) tot ‘we zijn simpelweg vergeten hoe lang deze taak de vorige keer duurde‘, en deze mogelijkheden zijn allemaal onderzocht.
De wetenschap van slechte tijdsplanningen
Roger Buehler en zijn collega’s hebben een studie uitgevoerd waarin ze een aantal studenten vroegen hoeveel tijd het zou duren om hun scriptie te schrijven. De gemiddelde schatting van de studenten was 33,9 dagen. Vervolgens vroeg Roger de studenten om ook een optimistische schatting (27,4 dagen) en een pessimistische (46,8 dagen) te maken. Maar het aantal dagen dat hun scriptie daadwerkelijk kostte was 55,5 dagen!
Misschien is het moeilijk om in te schatten hoeveel werk een studieopdracht gaat kosten. Maar schattingen van de studenten over het repareren van hun fiets, het schoonmaken van hun kamer of het schrijven van een brief aan een vriend zaten ook flink naast de werkelijke duur. De studenten voorspelden dat ze deze taakjes binnen vijf dagen zouden hebben gedaan, maar in werkelijkheid duurde het gemiddeld 9,2 dagen!
Let op: we zijn niet zomaar slecht in het voorspellen van de tijd die een taak gaat kosten; het gaat vaak mis bij het meenemen aan eerdere ervaringen bij het plannen van een nieuwe klus.
Nog niet overtuigd?
Het operagebouw van Sydney (dat lotusachtige gebouw dat je vaak ziet in foto’s van Sydney, Australië) had klaar moeten zijn in 1963. De bouw begon in 1959, maar het duurde tot 1973 voordat het gebouw klaar was!
(Dit is een goed moment om een wandelingetje te maken en die hele planning fallacy te laten bezinken.)
Wat nu?
Er is hoop. Je kunt beter worden in het maken van tijdsinschattingen, als je deze twee dingen doet:
- jezelf continu in de gaten houden;
- vrienden om advies vragen.
Het is goed om te denken aan soortgelijke klussen die je eerder hebt gedaan. Vervolgens kun je een betere planning maken van de nieuwe taak. En dan kun je, terwijl je je vooruitgang in de gaten houdt, je tijdslijn continu aanpassen, zodat je je deadlines daadwerkelijk haalt.
En dan nu het onderdeel ‘vrienden’. Volgens onderzoek kun je de optimismebias omzeilen als je andermans vooruitgang in de gaten houdt. Vraag dus, voordat je aan een nieuwe taak begint, aan een vriend om in te schatten hoe lang het je gaat kosten. Als je het gevoel hebt dat ze onredelijk en te pessimistisch zijn, wacht dan even met klagen: begin met het eerste deel van je klus en je komt er snel achter dat ze gelijk hadden.
Goed… waar is dat verslag dat ik moest schrijven?
Deze blog is geschreven door: Suhas Vijayakumar
Overdag werkt Suhas als promovendus bij het Donders Instituut, waar hij onderzoek doet naar het verband tussen de organisatie van het brein en menselijk gedrag. ’s Nachts denkt hij veel na over onderwijs, wetenschapscommunicatie, technologische speeltjes, en het verbeteren van zijn productiviteit.
Redactie: Annelies en Marpessa.
