This post is also available in Engels.
Voor de meesten van ons heeft de COVID-19 pandemie een groot effect op ons dagelijks leven. De door de overheid opgelegde preventieve maatregelen, variërend van een full lockdown tot social (oftewel fysieke) distancing, hebben onze sociale interacties drastisch veranderd.
Met name doordat men thuis werkt en we minder uitstapjes naar buiten maken – persoonlijke ontmoetingen zijn vervangen door virtuele – is het aantal mensen met wie we regelmatig contact hebben en de frequentie van deze interacties enorm veranderd. Onze nieuwe levensstijl maakt dat sommige onderzoekers zich afvragen voor hoe lang social distancing verandert hoe we interacteren en zelfs hoe we klinken.
Samen maar apart werken
Nu veel ondernemingen gedwongen online zijn gegaan om te overleven, vraagt men zich af of thuiswerken wellicht blijft. Volgens experts zullen sommige aspecten van fysieke afstand in elk geval op de korte termijn blijven bestaan, zoals gespreide werkuren, aparte werkruimtes of kleinere kantoren, op zijn minst op de korte termijn. Hoe zal social distancing op de werkvloer onze sociale interacties en persoonlijk welzijn beïnvloeden?
Een studie van de Universiteit van Amsterdam onderzocht hoe de houding van mensen ten opzichte van thuiswerken is veranderd sinds de pandemie. De onderzoekers vonden dat, hoewel men in het algemeen het vooruitzicht om thuis te werken positiever was gaan bekijken, veel mensen zich ook realiseerden dat face-to-face contact op het werk belangrijk is voor het werkplezier. Andere studies vonden vergelijkbaar dat er een toename was in gevoelens van eenzaamheid en symptomen van mentale gezondheidsstoornissen, vooral depressie en angst. Als fysieke afstand op het werk in stand blijft moeten we nieuwe manieren vinden om verbonden te blijven en te interacteren, zowel voor onszelf als voor ons werk.
Door maatregelen voor social dinstancing moeten mensen verplicht thuiswerken en is er een toename van eenzaamheid, angst en depressie.
Afbeelding van Allie via Unsplash.
Isolatie kan voor nieuwe accenten zorgen
Sociale isolatie kan naast hoe we interacteren ook veranderingen teweegbrengen in hoe we klinken. Accenten, evenals andere culturele gedragingen, worden gevormd door langdurig contact. Sprekers binnen een bepaalde regio of sociale groep kunnen meer hetzelfde gaan klinken wanneer zij meer met elkaar interacteren. Isolatie van anderen versnelt dit proces. Zo probeerde een studie te laten zien hoe dit proces plaatsvindt door te volgen hoe een groep mensen op expeditie in Antarctica hun eigen accent begon te ontwikkelen.
Gezien dit fenomeen zou de huidige pandemie, die er ook voor zorgt dat we met een kleinere groep contact onderhouden, voor accentvorming kunnen zorgen. Echter, door blootstelling aan accenten door de media en de aanstaande versoepelingen, is de verandering waarschijnlijk klein.
Isolatie, zoals tijdens een poolexpeditie, kan leiden tot de ontwikkeling van een nieuw accent.
Afbeelding door Tortsen Dederichs via unsplash.com.
Het verkleinen van ons sociale netwerk kan ertoe leiden dat we slechter communiceren
Oké, we komen waarschijnlijk niet terug uit onze huizen met een sterk ‘quarantaine accent’, maar volgens een recent gepubliceerde studie kunnen onze communicatievaardigheden misschien wel wat haperen. In de studie werd deelnemers gevraagd om in verschillende rondes figuren te beschrijven. Sommige deelnemers deden dit steeds met dezelfde partner, terwijl anderen meerdere partners hadden. Later moest de taak uitgevoerd worden met een nieuwe partner. Deelnemers die met meerdere partners hadden samengewerkt gaven betere beschrijvingen. De onderzoekers suggereren dat deze fijnere communicatievaardigheden ontstonden doordat mensen beter konden oefenen met het perspectief nemen van een ander.
In andere woorden: hoewel je in deze periode misschien een expert wordt op het gebied van ontcijferen van geluiden van je huisgenoot, zijn deze vaardigheden niet erg nuttig wanneer je teruggaat naar kantoor.
Social distancing heeft er waarschijnlijk al voor gezorgd dat we onze collega’s missen en dat we soms over woorden struikelen. En het kan – als het lang genoeg duurt – leiden tot nieuwe accenten. Echter, hoe snel deze veranderingen in gang worden gezet is een indicatie voor hoe snel we ons kunnen en zullen aanpassen wanneer de dingen weer normaal worden.
Bovenste beeld door Kate Trifo via Unsplash.
Credits
Originele taal: Engels
Auteur: Mónica Wagner
Buddy: Francie Manhardt
Editor: Ellen Lommerse
Vertaling: Felix Klaassen
Editor Vertaling: Jill Naaijen
Having been raised with two languages herself, Mónica Wagner is interested in how people use and learn multiple languages, especially when it comes to the sounds of languages. During her licence in psychology (National University of Córdoba, Argentina) she looked into whether people who speak two (or more) languages, when wanting to say the word for ‘dog,’ consider the name in both of their languages. Then, during her Master’s in cognitive neuroscience (Radboud University, The Netherlands), she looked at the other side of the coin: whether bilinguals can selectively listen in one of their languages (sometimes even the wrong one!) and the role of the context they’re in at the moment or whether or not the speaker has a foreign accent. Currently Mónica is working on her PhD at the Donders Centre for Cognition (The Netherlands), where she’s studying individual differences in foreign accent, that is, why some people struggle so much to get rid of their foreign accent in a second language, while others seem to be able to acquire a nativelike accent almost effortlessly. She is new to the Donders Wonders team but will likely blog a lot about her favorite topics: languages, bilinguals, and accents!