De populaire tv serie “The Last of Us” (gebaseerd op een videospel) brengt een angstaanjagend post-apocalyptisch scenario in beeld. Een pandemie waarbij een schimmel mensen in zombies veranderd met als enige doel zichzelf te verspreiden naar nog niet besmette mensen. Een heel overtuigend horrorverhaal, maar zou zoiets ook maar enigszins mogelijk zijn, of is het pure fantasie? Het antwoord ligt ergens in het midden.
Wil je een kleine, pluizige kitten ook zo graag fijnknijpen? Nou, je bent niet de enige.
Je ervaart de wereld via je zintuigen. Maar wat gebeurt er als je al vanaf zeer jonge leeftijd te veel of te weinig zintuiglijke prikkels binnen krijgt? Dan moet de wereld toch anders aanvoelen, en je ervaringen tegelijkertijd mee veranderen.
Goede voornemens maken is een traditie die helemaal teruggaat naar tijden waarin we de goden beloftes deden. Is het nog steeds een goed idee of zijn er valkuilen die we moeten ontwijken?
Het spelen van videogames kan welzijn verhogen en kan zelfs herstel na trauma of andere psychische problemen ondersteunen.
Wie wil er nu geen compliment krijgen? Het geeft een goed gevoel, toch? Maar wat als het compliment niet helemaal gemeend voelt? Hebben alle complimenten eenzelfde uitwerking?
De manier waarop mentale stoornissen in de maatschappij en popcultuur worden afgebeeld mist vaak de nuances die horen bij het leven met een mentale stoornis. Gaan we met onze karakterisering van psychiatrische stoornissen (vaak gebaseerd op dramatische en simplistische karikaturen) voorbij aan het herkennen van iets fundamenteels dat we allen in bepaalde mate delen ondanks de grenzen van de diagnostiek?
Is het terugveren na tegenslag en stress een vaardigheid die je leert? Of is het juist een intrinsieke eigenschap waarvan sommigen van ons het geluk hebben die te bezitten?
Tijdens quarantaine is er een duidelijk gebrek aan lonende stimuli en een ernstig gevoel van gebrek aan controle over wat er gebeurt. Wat kunnen we doen om de beloningscentra van onze hersenen te activeren en een minimaal gevoel van controle terug te krijgen?
“We zijn, als soort, verslaafd aan verhalen. Zelfs als het lichaam gaat slapen blijft de geest de hele nacht op, zichzelf verhaaltjes vertellend.” – Jonathan Gottschall, The Storytelling Animal: How stories Make us Human.