Guillaume Sescousse doet onderzoek naar de biologische basis van gokverslaving. Onlangs ontving ook hij een VENI beurs van de overheid om een nieuwe weg in te slaan met zijn onderzoek. Door de slimme combinatie van een app en breinmetingen, wil hij dagelijks gokgedrag linken aan de biologische basis ervan.
Uit eerder onderzoek dat ik samen met Guillaume uitvoerde, werd snel duidelijk dat gokken ‘in het lab’ wat anders is dan in de buitenwereld. Lijkt misschien een open deur. Toch vragen we gokkers en niet-gokkers gokgerelateerde spelletjes te doen in de MRI scanner. Een veelgehoorde opmerking van onze gokkers: “Kun je mijn hersenen niet scannen terwijl ik achter een echte automaat zit? Dat voelt heel anders dan hier in het lab.” Een ander probleem met gokonderzoek is dat de ene gokker de andere niet is. Mensen raken om verschillende redenen verslaafd. Toch beschouwen we ze als één groep. Deze twee aspecten gaat Guillaume met zijn VENI beurs onderzoeken.
Afbeelding door Guillaume Sescousse
‘Echt’ gokken in het lab?
Met een MRI scanner onder de arm naar het casino om ‘echt’ gokken te onderzoeken kan helaas niet. Best lastig als je de biologische basis van gokken wilt ontrafelen. En al zou het kunnen, is het verre van optimaal. Guillaume: “Bij gokken komen allerlei processen kijken: het verwerken van knipperende lampjes en geluiden, beslissingen nemen, de spanning, etc. Allemaal zorgen ze voor activiteit in verschillende hersengebieden. Je kan door de bomen het bos niet zien op zulke hersenscans. Om gokgedrag beter te begrijpen moeten we het daarom opbreken in subprocessen en die los van elkaar onderzoeken. Dat voelt niet echt als gokken, maar is wel het beste wat we in het lab kunnen.”
Drijfveer om te gokken
Maar gokken is meer dan achter een gokautomaat kruipen en een spelletje spelen. Wat er aan vooraf gaat, de drijfveer om te gokken, is misschien zelfs belangrijker om gokverslaving te begrijpen. Waarom kruipt iemand achter die gokautomaat? De één gokt om negatieve gevoelens te onderdrukken, de ander voor de kick. “Als gokkers naar het lab komen, ontbreekt die keten (bijvoorbeeld: van negatieve emoties naar gokken) en kunnen we iemands drijfveer niet onderzoeken. Als gevolg gooien we alle gokkers op één hoop.” Maar volgens Guillaume zijn juist de verschillen in die drijfveer tussen gokkers belangrijk om gokverslaving beter te kunnen behandelen. En dat kunnen we in het dagelijkse leven wél meten.” Guillaume gaat hiervoor een app ontwikkelen.
App voor dagelijks gokgedrag
Gokkers krijgen via de app elke dag een aantal keer de vraag hoe het met hun drang om te gokken zit, hoe het met hun emoties staat, en hoeveel ze gegokt hebben. Dat wil Guillaume de gokkers een aantal weken op rij laten doen om inzicht te krijgen in de emoties en de drang die voorafgaat aan ‘echt’ gokken. Op die manier hoopt hij onderscheid te maken tussen verschillende type gokkers. “Vervolgens gaan we kijken hoe deze informatie samenhangt met breinmetingen die we in het lab doen.” Toch weer gokken in het lab dus, maar nu aangevuld met informatie uit het dagelijkse leven.
Dit blog is geschreven door Lieneke.