Marshmallows en WK-koorts

Het is WK-tijd en we zitten nog in de race!  Een zware periode waar constante afleiding op de loer ligt via sociale media, nieuwssites en WK-pools. Voor mij altijd een test: kan ik de verleiding weerstaan en mijn normale werk gedaan krijgen? Mijn hersenen stellen me op de proef, het is een strijd tussen mijn striatum en prefrontale cortex.

Omdat het Nederlands Elftal boven verwachting lekker bezig is daar in Brazilië, is de WK-koorts nu flink uitgebroken. Zelf heb ik de koorts ook goed te pakken. Het liefst zou ik alles zien. Eindeloze discussies over 5-3-2 of 4-3-3, Depay in de basis of Lens, en dan die dubieuze strafschop. Met de moderne media wordt je constant overspoeld met informatie, er is constante afleiding. In die zin is het WK een zware periode. Het ‘normale’ leven gaat namelijk door; er moet gewoon worden gewerkt. Procrastination is een mooi Engels woord dat dit fenomeen beschrijft. Het betekent zoiets als het doen van plezierige maar onbelangrijke dingen, ten koste van belangrijkere taken die alleen belonend zijn op de lange termijn.

De Marshmallow test
In onderzoek naar dit fenomeen testen wetenschappers vaak het vermogen van iemand om de verleiding van directe beloningen te weerstaan, en in plaats daarvan te werken aan een veel hogere beloning op de lange termijn. Dit vermogen blijkt een stabiele karaktertrek die je bij kinderen al vroeg kunt meten met de Marshmallow test. Die gaat als volgt: zet een kind in een kamer met een schaal waar een marshmallow op ligt, en geef twee opties. Of de marshmallow meteen opeten, of 15 minuten wachten tot de onderzoeker terugkeert om een tweede marshmallow te krijgen (die je vervolgens beide mag opeten). Wie de verleiding van de marshmallow kan weerstaan, wordt dus beloond.

Striatum versus prefrontale cortex
Het ventrale striatum, een diep gelegen hersengebied, is een belangrijk onderdeel van het beloningsysteem in het brein. Het wordt actief als je een beloning krijgt, zoals zo’n marshmallow. Maar er is er ook de prefrontale cortex, een hersengebied dat controle uitoefent over het striatum. Je prefrontale cortex helpt bij het onderdrukken van de neiging om meteen de marshmallow te eten, of om steeds maar af te dwalen naar die interessante, maar nutteloze voetbalfeitjes.

Jong geleerd, oud gedaan
Hoe goed je als kind de verleiding van de marshmallow kan weerstaan, kan wel eens bepalen hoe goed je prefrontale cortex het striatum onder controle heeft; en hoe goed je nu ook andere verleidingen kunt weerstaan. Veertig jaar na de marshmallow test zijn de toenmalige kinderen teruggeroepen voor een MRI scan van hun hersenen. De proefpersonen die als kind de verleidingen van de marshmallow konden weerstaan, hadden nu ook beter hun automatische neigingen in de hand. In de prefrontale cortex was de activiteit hoger bij het onderdrukken van zulke impulsen, terwijl de activiteit in het ventrale striatum juist lager was.

Terwijl ik dit schrijf, dwalen mijn gedachten af naar de wedstrijd tegen Costa-Rica. Maar dan spoor ik mijn prefrontale cortex weer aan om terug te gaan naar dit blog. Misschien zou ik als kind die marshmallow test toch wel doorstaan hebben, ook al slaat m’n ventrale striatum elk WK weer op hol!

Meer informatie
Een overzicht van de marshmallow-test als voorspeller van latere succes
Bronartikel: 40 jaar na de marshmallow-test

Dit blog is geschreven door gastblogger Ruud Berkers. Ruud is promovendus op het Donders Instituut en doet onderzoek naar de invloed van voorkennis op het vormen van nieuwe herinneringen. Daarnaast is hij een fervent voetbalfan.

Bewerking door Jeanette en Lieneke.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Categories